غم این خفته چند

می تراود مهتاب
    می درخشد شب تاب
        نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته چند
   خواب در چشم ترم می شکند.

...دستها می سایم
    تا دری بگشایم
       بر عبث می پایم
    که به در کس آید
در و دیوار به هم ریخته شان
     بر سرم می شکند.

نظرات 4 + ارسال نظر
ناشناس و گمنام شنبه 29 اسفند‌ماه سال 1383 ساعت 04:39 ب.ظ http://sarsepordegan.persianblog.com

سلام....شعر بسیار زیبا بود...مرسی از لطفت

[ بدون نام ] شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1384 ساعت 11:16 ب.ظ

سلام

فانوسک چهارشنبه 4 خرداد‌ماه سال 1384 ساعت 01:09 ق.ظ

اخوان میگه
و او مانند سردار دلیری نعره زد بر شهر:
دلیران من!ای شیران
زنان!مردان !جوانان !کودکان !پیران
و بسیاری دلیرانه سخن ها گفت اما پاسخی نشنفت
اگر تقدیر نفرین کرد یا شیطان فسون
هر دست یا دستان
صدایی بر نیامد از کسی زیرا همه نا گاه سنگ و سخت گردیدند

پویا سه‌شنبه 11 فروردین‌ماه سال 1388 ساعت 06:06 ب.ظ

مطلب قشنگی بود بغضی شعر ها چه تاثیری رو آدم میزاره . ممنون

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد